#1

shaurie

Zacznijmy imprezkę, co ? ;D Wiemy, o co chodzi, prawda ? Kreujemy swoje postacie i tworzymy wspólnie nietypowe historie.

Shaurie weszła do starej, poniszczonej przez kilka ostatnich, dość dziwacznych bitew sali imprezowej. Włączyła telewizor i usiadła na różowej kanapie z popcornem na kolanach. Zmieniła kanał. Nareszcie trafiła na nowy odcinek SGA...

cookie

Niska jak na swój wiek, niebieskooka dziewczyna weszła do pięknie przystrojonej sali. Jej gęste, brązowe loki były "rozwalone" we wszystkie strony. Usiadła razem z shaurie, uśmiechnęła się i razem z nią zaczęła pożerac popcorn.

nollie

Zapukała do drzwi. Kiedy same z się uchyliły się przed nią, w pokoju ukazała się dosyć wysoka szatynka o czekoladowych oczach. Poruszała się z gracją, miała na sobie postrzępioną u dołu, czarną sukienkę, włosy opadały jej na ramiona, a buty... nie było ich. Powoli podeszła do parapetu, pomachała do dziewczyn, uśmiechając się przyjaźnie, po czym wykręciła pewien numer na telefonie.
- Billie? Billie, chodź do nas.
Dziwne było to, że powiedziała tylko te pięć słów, a za kilka chwil przystojny brunet pojawił się w drzwiach pomieszczenia. Wyszczerzyła do niego swoje zęby, a on udał się na scenę i zaczął grać... 21 guns, potem Wake me up when september ends.

shaurie

Shaurie leniwym ruchem dźwignęła się z kanapy i podeszła do okna naprzeciwko kanapy i odpłynęła myślami przyglądając się opadającym z wolna na ziemię płatkom śniegu. Zastanawiała się dlaczego przez okrągły rok jej umysł nie był w stanie pojąć, co czuje serce, dlaczego była taka głupia i naiwna i jaki cudem nie potrafiła zobaczyć tak oczywistych rzeczy... Odgarnęła za ucho kosmyk niesfornych włosów i wyciągnęła telefon z kieszeni. Dlaczego czas stał w miejscu ? Sprawdziła skrzynkę odbiorczą i ostatnie połączenia - cisza. Cholerna cisza. Ile jeszcze musi czekać ? Czy to ona zawsze musi robić ten pierwszy krok ? Zatrzasnęła czerwoną klapkę telefonu. Nie, ona przecież na niego nie zasługuje.

cookie

Zeszła z obrzydliwie różowej kanapy i podeszła ciężkim, wolnym krokiem do wielkiego parapetu, na którym leżał mięciutki, fioletowy koc. Wdrapała się, owinęła kocem i patrząc tępo w szybę uroniła kilka łez. Otarła je szybko.

shaurie

Telefon niespodziewanie zadzwonił. Więc jednak odpowiedział, więc jednak nie nienawidzi. Ale wiadomość... nie była taka, na jaką Shaurie liczyła, niestety. Jej duże, zielone oczy zrobiły się szkliste, a dłonie zaczęły drżeć. Dziewczyna odetchnęła głęboko kilka razy. Płakać ? Ona miałaby płakać ? Nie, nie tym razem. Musi wytrzymać, musi to zdusić głęboko w sobie. W końcu - czemu nie ? Wcisnęła słuchawki do uszu i przewinęła piosenki. / Where did I go wrong, I lost a friend Somewhere along in the bitterness And I would have stayed up with you all night Had I known how to save a life / I jak ma jej się to udać ? Jak ma zachować to w sobie ? A z drugiej strony... przecież i tak nie odważy się powiedzieć mu prawdy. Nie po tak długim czasie.

Telefon znowu dał o sobie znać. Shaurie zignorowała wiadomość.

cookie

Spojrzała w bok, usłyszawszy czyjś telefon. Chciała coś powiedzieć, nawet otworzyła usta, ale szybko je zamknęła i z powrotem odwróciła się do okna. Piekące łzy koniecznie chciały wydostać się spod jej powiek.

shaurie

/ And you could have it all, my empire of dirt. I will let you down, I will make you hurt " Jestem złym człowiekiem, złym człowiekiem " - błąkało się w myślach Shaurie - " Złym i głupim człowiekiem. "/ If I could star again a million miles away I would keep myself, I would find a way /

Telefon znowu zabrzęczał. Która to już wiadomość ? Ciekawe od kogo... ale nie, ona nie odbierze. Po co znowu się rozczarować ? / Do you know where your heart is ? Do you think you can find it ? Or did you trade it for something, somewhere better just to have it ? Do you know where your love is ? Do you think that you lost it ?/ " Właśnie " - pomyślała.
- Co ja mam do cholery zrobić !? - wydarła się na cały głos, po czym upadła na kolana i zaczęła zanosić się donośnym płaczem.

cookie

Oderwała wzrok od szyby, zeszła wolno z parapetu i podeszła do przyjaciółki. Usiadła obok, ujęła jej dłoń. Nic nie mówiła. Po prostu była.

shaurie

Otarła łzy i spojrzała przyjaciółce głęboko w oczy. Po jej twarzy przebiegł nieśmiały uśmiech, ale zaraz potem wtuliła się w Dusię i wybuchnęła jeszcze większym płaczem. Teraz przynajmniej wiedziała, że nie została jeszcze sama. / Lost till you're found Swim till you drown Know that we all fall down Love till you hate Strong till you break Know that we all fall down / Wyłączyła muzykę i podniosła się z kolan. Nie, tak być nie może. Dlaczego to ona ma się przejmować ? Dlaczego to ona ma płakać ? Życie toczy się dalej.
- Lost and insecure
You found me, you found me
Lying on the floor
Surrounded, surrounded
Why'd you have to wait?
Where were you? Where were you?
Just a little late
You found me, you found me - zanuciła pod nosem i sięgnęła po lampkę wina.

eklerka

Niespodziewanie do sali weszła dziewczyna o długich brązowych włosach i czarnych jak smoła oczach, miała na sobie zwykły czerwony T-shirt, spodnie rurki, glany, a na ramieniu przewieszoną małą torbę. Dziewczyna popatrzyła na wszystkich z uśmiechem na twarzy i usiadła w kącie ze swoją ulubioną książką. W dłoni jak zwykle trzymała telefon, a na nadgarstku było napisane ' nie zapomnę '. Powoli podniosła wzrok z nad książki i spojrzała na przyjaciółki, widać było, że coś jest nie tak, ale ona teraz nie mogła do nich podejść, kręciło jej się w głowie, nie wiedziała co ma ze sobą zrobić. Oparła głowę o ścianę i czekała...

shaurie

Shaurie podeszła do bogato zastawionego stołu i sięgnęła po ogromną kostkę czekolady. Tak, już czuła się lepiej. Rozejrzała się dookoła, a potem spojrzała na siebie w długim, stojącym z boku lustrze. Rude, falowane kosmyki włosów błądziły po jej plecach i twarzy, zielone, zwykle duże oczy teraz były małe, czerwone i zapuchnięte, za duża czarna koszulka sięgała jej do ud, ciemne dżinsy wyglądały na zniszczone i znoszone, nawet fioletowe trampki wydawały się być pozbawione życia. Była niechlujna i roztrzepana jak zawsze, zupełnie jak niezliczona ilość bransoletek na jej nadgarstkach. Zaśmiała się na ten widok. Zmieniło się tak wiele rzeczy, zmieniło się tylu ludzi, a ona wciąż jest taka sama jak zawsze.
Sięgnęła po telefon. Potrzebowała ciepła, tego uścisku i uśmiechu, tych zatroskanych oczu, które tak bardzo różnią się od wszystkich innych, jakie kiedykolwiek w życiu widziała. Potrzebowała rozśmieszenia. Potrzebowała zabawy. Potrzebowała swoich wymarzonych/upragnionych przyjaciół.
Minęło kilka chwil, a tuż obok, bo rozbłysku białego światła pojawili się oni. Właśnie ta czwórka, za którą od kilku dni tak tęskniła. Carson, Ronon, John i Rodney. Zabawa dopiero się zaczęła.

eklerka

Dziewczyna podniosła się z ziemi, nadal kręciło jej się w głowie, ale postanowiła coś zrobić. Podeszła do ohydnie różowej kanapy i usiadła na niej. Myślała o tym, jak ludzie bardzo jej nienawidzą za to, że kocha się w starszym od siebie facecie. A on, był wspaniały, opiekuńczy, troskliwy, kochany...Szkoda tylko, że nie mogła się z nim widzieć, dużo by dała gdyby ktoś załatwił jej spotkanie z nim. Spojrzała na Shaurie i uśmiechnęła się od ucha do ucha, jednak nie podeszła do niej, nie chciała jej przeszkadzać.